Η Οίτη ύψους 2.152μ. είναι ένα από τα ωραιότερα Ελληνικά βουνά, με θαυμάσια απέραντα ελατοδάση. Στα γυμνά μέρη σχηματίζονται όμορφα λιβάδια γεμάτα σπάνια αγριολούλουδα. Σε μια από τις κορφές του βουνού, που λέγεται Πυρά, τέλειωσε με τραγικό τρόπο τη ζωή του ο μυθικός ήρωας Ηρακλής.
Η Οίτη βρίσκεται μοιρασμένη ανάμεσα στους νομούς Φθιώτιδας και Φωκίδας. Το βόρειο μέρος του βουνού αποτελεί το πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Οίτης. Στα νότια συνορεύει με τη Γκιώνα, στα ανατολικά με το Καλλίδρομο και στα δυτικά με τα Βαρδούσια. Στο βορρά οι πλαγιές κατεβαίνουν απότομα προς τη κοιλάδα του Σπερχειού.
Ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι ο Πύργος 2.152μ. Γύρω της βρίσκονται οι εξής κορφές, που σχηματίζουν ένα ενιαίο συγκρότημα : Αλύκαινα 2.058μ. στα βόρεια του Πύργου, σε οπτική απόσταση 2.600μ., Πυρά στα νοτιοδυτικά σε απόσταση 1.250μ., Φτερωτός στα νοτιοδυτικά σε οπτική απόσταση γύρω στα 1.300μ. Η γειτνίαση με την εθνική οδό κάνει πολύ εύκολη την επίσκεψη στην Οίτη και στα γύρω χωριά. Το τραίνο φτάνει μέχρι τη Λαμία, με ανταπόκριση στο Λιανοκλάδι. Όλα τα χωριά μπορείτε να τα προσεγγίσετε μέσω Λαμίας.
Μορφολογία
Η Οίτη είναι ασυνήθιστο βουνό. Όλες του οι πλευρές, εκτός από τη νότια, είναι απόκρημνες και δύσβατες. Βαθιές χαράδρες και άγριο ανάγλυφο δίνουν την αίσθηση ενός απροσπέλαστου βουνού. Όταν όμως ανέβει κανείς πάνω από τα 1.800 μ. υψόμετρο, ξαφνικά όλα ηρεμούν. Οροπέδια, λιβάδια και στρογγυλεμένες κορυφές εκτείνονται σε όλο το κεντρικό συγκρότημα του βουνού, διαφοροποιώντας το από τους γείτονες του, τα Βαρδούσια και τη Γκιώνα, που με την αλπική τους διαμόρφωση εντυπωσιάζουν περισσότερο τους πεζοπόρους και τους ορειβάτες.
Χλωρίδα
Νερά - ποτάμια - λίμνες
Αξίζει να επισκεφτείτε το σημείο Καταβόθρες, όπου μεγάλες ποσότητες νερού χάνονται σ' ένα άνοιγμα μέσα στη γη, για να καταλήξουν μάλλον στο Γοργοπόταμο. Σ' ένα βουνό με τόσα νερά δεν θα μπορούσαν να λείπουν μικρές λίμνες, όπως αυτές στο οροπέδιο Λειβαδιές κάτω από την κορυφή Γρεβενό, ούτε βεβαίως και καταρρύκτες, με πιο εντυπωσιακό τον καταρράκτη των Κομποτάδων με τα 130 μ. ύψος, που όμως στερεύει τον Αύγουστο.
Μυθολογία
Στην Οίτη έζησε τις τελευταίες του στιγμές ο ημίθεος Ηρακλής. Όταν η Δηιάνειρα του έδωσε να φορέσει τον χιτώνα που ήταν ποτισμένος με το αίμα του Κένταυρου Νέσσου, ο Ηρακλής ανέβηκε στην κορφή της Οίτης. Εκεί μάζεψε σωρό από ξύλα και ζητούσε κάποιον να ανάψει φωτιά για να καεί και να λυτρωθεί. Αυτό δέχτηκε να το κάνει ο Φιλοκτήτης όπου για αντάλλαγμα του έδωσε ο Ηρακλής τα βέλη του που ήταν θανατηφόρα. Όταν οι φλόγες περικύκλωσαν το σώμα του Ηρακλή ο Δίας μη αντέχοντας να βλέπει τον γιό του να υποφέρει έστειλε κεραυνούς και σύννεφα, που πήραν τον Ηρακλή και τον ανέβασαν στον Όλυμπο κάνοντας τον αθάνατο. Ο Ηρακλής παντρεύτηκε στο Όλυμπο την Ήβη θεότητα της νιότης. Κατά μια άλλη εκδοχή ο Δίας θέλοντας να δροσίσει τον γιό του έριξε ένα κεραυνό στην Οίτη. Στο σημείο που έπεσε ο κεραυνός άρχισε να αναβλύζει νερό. Το σημείο αυτό είναι οι πηγές του Γοργοποτάμου.
Νεότερη ιστορία
Στη νεότερη ιστορία, η Οίτη αποτέλεσε ορμητήριο αντίστασης ενάντια στην τουρκική στρατιά των Κιοσέ Μεχμέτ και Ομέρ Βρυώνη που κατέβηκαν να πνίξουν την Ελληνική επανάσταση. Στη σκιά των πλατάνων των Κομποτάδων συσκέφθηκαν οι οπλαρχηγοί Δυοβουνιώτης, Γκούρας και Αθανάσιος Διάκος. Στην σύγχρονη ιστορία, η Οίτη είναι συνδεδεμένη με την αντίσταση κατά των Γερμανών. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, από τις ενωμένες αντιστασιακές οργανώσεις του Βελουχιώτη και του Ζέρβα, με την βοήθεια των 'Aγγλων, θεωρήθηκε ένα από τα δύο σπουδαιότερα σαμποτάζ σε ολόκληρη την Ευρώπη, μια που απέκοψε για ενάμισι μήνα την τροφοδοσία του Ρόμελ στην Αφρική.
